Na początek wracamy do programu – szkicu z poprzedniego odcinka (A1201.ino). I tak rysunek 1 wskazuje, że po jego skompilowaniu, pamięć programu wypełniona jest w 2/3 (66%), podobnie pamięć RAM (64%). Nie jest to tragedia, ale niewątpliwie jest to przejaw ciemniejszej strony Arduino.
Mianowicie niektóre biblioteki powodują, że program się rozrasta i nierzadko uniemożliwia to stworzenie bardziej rozbudowanych programów. Duża objętość kodu nie świadczy automatycznie, że biblioteka jest niedopracowana. Być może właśnie dopracowanie szczegółów oraz uwzględnienie różnych dodatkowych czynników i opcji powoduje wzrost objętości kodu. Ale często darmowe biblioteki okazują się niedopracowane.
Rozstrzygnięcie kwestii jakości biblioteki nie jest takie łatwe. W wielu przypadkach hobbysta, który napotka problem braku pamięci, szuka po prostu innych, pokrewnych bibliotek i sprawdza, która daje kod wynikowy o mniejszej objętości. My ten aspekt zagadnienia pominiemy, natomiast spróbujemy odciążyć...