Wspólna baza
Patrząc na konfiguracje przedstawione na rysunku 1 widzimy, że kolektor stanowi wyjście układu zarówno dla konfiguracji ze wspólnym emiterem jak i ze wspólną bazą.
Podobnie jak w przypadku obwodu ze wspólnym emiterem omawianym w poprzedniej części, aby zastosować w praktyce tę konfigurację, dodajemy rezystor pomiędzy kolektorem a zasilaniem. Zapewniamy tym samym zasilanie tranzystora, aby mógł on pracować w roli wzmacniacza. Równocześnie zamieniany jest zmienny prąd kolektora (sygnał prądowy na wyjściu tranzystora) na zmienne napięcie kolektora. W ten sposób otrzymujemy obwód z rysunku 2, ale dokładnie tak jak w przypadku omawianego już obwodu ze wspólnym emiterem, układ z rysunku nie nadaje się jeszcze do zastosowania w praktyce, gdyż musimy jeszcze odpowiednio spolaryzować tranzystor.
Nawiązując do rozważań na temat polaryzacji i punktu pracy z poprzedniego odcinka, wiele z omówionych kwestii możemy zastosować również dla obwodu ze wspólną bazą. W obu przypadkach musimy ustawić punkt pracy tranzystora poprzez spolaryzowanie złącza baza-emiter napięciem DC, które spowoduje ustalenie prądu kolektora w momencie braku sygnału wejściowego na wymaganym przez nas poziomie. Podobnie jak w przypadku obwodu ze wspólnym emiterem, napięcie polaryzacji dla układu ze wspólną bazą można ustawić za pomocą dzielnika potencjału włączonego pomiędzy linie zasilania. Rysunek 3 przedstawia obwód polaryzacji dla wzmacniacza w układzie ze wspólną bazą, w którym R1 i R2 tworzą dzielnik potencjału ustalający napięcie na bazie.