Niedawno na forum EEWeb pojawiło się pytanie o pewien układ, bez podania powodu zainteresowania nim. Zamieszczony schemat wyglądał jak przykład z podręcznika lub z ćwiczeń dla studentów. W dyskusji, która się wywiązała, zwrócono uwagę na to, że układ zawierał trzy tranzystory w różnych konfiguracjach. Niestety użytkownik, który zadał to pytanie, zamieścił także wiele innych, nieco przypadkowych pytań, co sprawiało wrażenie, że próbował po prostu skupić uwagą forumowiczów swoimi zapytaniami. Mimo to, temat konfiguracji tranzystorów jest ważny i pojawiał się już wcześniej na EEWeb. Na przykład w dużo wcześniejszym poście Vaishnavi Ramalingam pyta, dlaczego preferowana jest konfiguracja ze wspólnym emiterem. Jak zauważył w odpowiedzi Olin Lathrop, „preferowana” nie jest tu właściwym określeniem. Wybór konfiguracji tranzystora zależy od jego przydatności do zadania, które ma wykonać układ. Konfiguracja ze wspólnym emiterem jest odpowiednia dla podstawowych wzmacniaczy napięcia i dlatego jest bardzo powszechnie stosowana, co może sprawiać wrażenie „preferowanej”. Układy więc ze wspólnym emiterem to prawdopodobnie te, które zna większość ludzi, następne byłyby układy ze wspólnym kolektorem, a na końcu układy ze wspólną bazą. Aby ocenić różnice między różnymi konfiguracjami warto najpierw zapoznać się z podstawami działania tranzystorów, ich charakterystykami oraz sposobem modelowania do analiz i symulacji. Chociaż koncepcje dotyczące szczegółowej analizy układów mogą być dość skomplikowane, mogą one również dostarczyć pewnych spostrzeżeń bez konieczności przebrnięcia przez strony matematycznych równań. W tym artykule przyjrzymy się wybranym zagadnieniom z podstaw działania tranzystorów bipolarnych, z pewnymi odniesieniami do ich pracy w różnych konfiguracjach.