Elektrozawory membranowe
W domowych systemach nawadniania powszechnie stosuje się stosunkowo duże elektrozawory 1-calowe (DN25). Kosztują one poniżej 100 zł i mają specyficzną, interesującą budowę. Rysunek poniżej, pochodzący z materiałów Bermad, pokazuje wewnętrzną budowę najpopularniejszej odmiany elektrozaworów membranowych.
Z kolei fotografia główna pokazuje popularny elektrozawór o takiej budowie. Solenoid – cewka nie kontroluje tu bezpośrednio głównej drogi przepływu wody.
Między górną i dolną częścią membrany jest możliwość niewielkiego przepływu wody, co pozwala na powolne wyrównanie ciśnienia z dwóch stron membrany. Dlatego w stanie spoczynku z obu stron membrany panuje to samo ciśnienie i ta elastyczna membrana pozostaje zamknięta – jest dociskana do gniazda sprężyną.
Elektryczne pobudzenie cewki – elektromagnesu otwiera tylko niewielki kanał przepływu wody z górnej części nad membraną do wylotu. To powoduje zmniejszenie ciśnienia w przestrzeni nad membraną, bo wypływ wody z obszaru nad membraną jest szybszy niż wspomniane wcześniej wyrównywanie ciśnienia. A jeżeli ciśnienie nad membraną się zmniejsza, to siła ciśnienia wody pod membraną, na wejściu elektrozaworu, powoduje przezwyciężenie siły sprężyny dociskającej i membrana zostanie podniesiona, umożliwiając przepływ wody w głównym kanale.
Trwa to przez czas, gdy solenoid przepuszcza wodę przez mały kanałek pomocniczy. Gdy elektromagnes zostaje wyłączony i ten przepływ ustaje, ciśnienie wody nad membraną zaczyna wzrastać i w ciągu około sekundy wzrośnie na tyle, że sprężyna znów dociśnie membranę do gniazda i zamknie główny kanał.