Zaloguj się
Wszystkie
2 października 2024
152
Komponenty elektroniczne w zasadzie służą do czego innego, ale kiedy się pomyśli, że wiele z nich i tak z czasem trafia na śmietnik bo, na przykład, w partii kondensatorów wysechł już ze starości elektrolit, i nie nadają się do praktycznego użycia, lub też kiedy pomyśli się o starych zapasach wielkogabarytowych (w odniesieniu do współczesnej miniaturyzacji) rezystorów, albo o serwisach, wymieniających i kierujących do utylizacji każdego dnia dziesiątki, jeśli nie setki komponentów to pomysł jest naprawdę genialny! Z wielu takich komponentów dałoby się wiele sympatycznych figurek dziecięcymi rękoma „ulepić”, ku wielkiej frajdzie tych najbardziej zainteresowanych. Tworzenie tego typu ludzików to także praktyczny rozwój umiejętności manualnych, zarówno technicznych jak i plastycznych. W dodatku jakby nie patrzeć jest to również recykling, tak więc w grę wchodzi również benefit ekologiczny.
W tym miejscu oddaję głos Gutkowi, wierząc, że napisze od siebie kilka zdań na temat początków tego hobby i powiązanych z nim szkolnych wydarzeń.
Moja przygoda, jak większość takich historii zaczęła się przypadkiem. Pewnego wieczoru, uciąłem sobie pogawędkę z moim tatą, pytając go co robił jak był w moim wieku. Tata opowiedział, że w wieku 13 lat interesował się bardzo elektroniką, kupował w kiosku Ruchu czasopisma branżowe i wzorując się na nich samodzielnie tworzył, lutował i uruchamiał różne układy elektroniczne. Niezmiernie mnie to zaintrygowało i zaciekawiło, nigdy wcześniej nie trzymałem w ręku lutownicy, a cyna czy kalafonia… „co to takiego?” – pytałem taty.
Jak mówią praktyka czyni mistrza. Tata przyniósł skrzynkę narzędziową z piwnicy i na żywo objaśniał, pokazywał i tłumaczył „co się z czym je”. Wtedy przyszedł czas na moją samodzielną próbę lutowania. Hmm… pomyślałem co tu zrobić, patrząc na kształt oporników, tranzystorów, rezystorów do głowy przyszedł mi pomysł na zrobienie… samego siebie. Ponieważ drugą moją pasją jest gra na perkusji zdecydowałam, że to będzie to! I tak powstał „Gutek” grający na perkusji.
Sprawiło mi to tak dużo radości i satysfakcji, że postanowiłem kontynuować to tworzenie. Niebawem w mojej szkole miał się odbyć Piknik Rodziny, na którym za namową mojego nauczyciela od techniki pana Tadeusza Lichuty miałem pokazywać dzieciom jak lutować i przy okazji dobrze się bawić. Było to dla mnie cenne doświadczenie, dzieci były bardzo zainteresowane i jednocześnie ogromnie zdziwione, że z tak niewielkich części można zbudować coś tak kreatywnego. Jestem bardzo wdzięczny, że miałem okazję doświadczyć jak to jest być nauczycielem. Dzięki temu wszystkiemu, dzięki mojemu Tacie, panu Tadeuszowi, Nauczycielom i Dyrekcji mojej szkoły zaszczepiłem w sobie pasję do tworzenia elektronicznych ludzików, a jedynym ograniczeniem jest tylko moja wyobraźnia no i części… Oto cała moja historia.
Zachęcam każdego aby spróbował stworzyć samego siebie w elektronicznej wersji, to naprawdę świetna zabawa.
Powodzenia!
Gutek
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
