W układzie wykorzystano transformator sieciowy (X1), mostek prostowniczy (BR1), scalony stabilizator napięcia 12 V typu 7812 (IC1), wzmacniacz operacyjny LM741 (IC2), przekaźnik z cewką 12 V (RL1), tranzystor npn 2N2222 (T1) oraz niewiele elementów biernych. Kondensator C1 odzyskuje napięcie stałe DC, którym zasilana jest reszta elektroniki. Transformator X1 może być niewielkiej mocy. Tu zastosowano trafo 230 VAC z uzwojeniem wtórnym 15 V/500 mA. Cały układ wyposażony jest jedynie w dwa złącza dwustykowe. CON1 do podłączenia napięcia sieciowego i CON2 wyjściowe do podłączenia lampy.
Od Red. EdW: Warto zauważyć, iż mimo że cały układ nie jest izolowany od sieci, to potencjał, na którym znajduje się czujnik LDR jest izolowany, co jest istotne ze względów montażowych.
Uzwojenie wtórne trafa X1 podłączono na wejście mostka Graetza. Wyjście odfiltrowane pojemnością C1 zasila stabilizator 7812, za którym mamy stabilizowane 12 VDC. Diodę LED sygnalizującą obecność zasilania umieszczono przez stabilizatorem IC1. Kluczowym elementem układu jest wzmacniacz operacyjny LM741 (zastosowano tu WO w ośmionóżkowej obudowie DIP-8). WO pracuje w charakterze komparatora porównując napięcie z dzielnika zawierającego fotorezystor ze stałym napięciem referencyjnym. Vref podane jest na wejście odwracające WO ze stałego dzielnika rezystancyjnego zawierającego potencjometr montażowy VR1, którym można ustawić próg działania komparatora. LDR to Light Dependent Resistor, którego rezystancja jest silnie zależna od oświetlenia i obniża się gdy więcej światła pada na aktywną powierzchnię LDR. Charakterystyka zastosowanego tu fotorezystora jest zbliżona do charakterystyki oka, tzn. jest czuła na widzialne spektrum częstotliwości światła. W ciemności rezystancja LDR1 jest na poziomie 1 MΩ, zaś w słoneczny dzień mieści się w granicach kilku kΩ.