Wymienione elementy interfejsu można zakwalifikować jako wejściowe i wyjściowe. Oczywiście każda z tych grup jest w rozwiązaniach praktycznych znacznie liczniejsza. Na przykład elementami wyjściowymi mogą być różnego rodzaju wskaźniki i wyświetlacze cyfrowe, diody LED, wskaźniki wychyłowe, wirtualne panele HMI realizowane na tabletach czy monitorach komputerowych itp. Do elementów wejściowych można zaś zaliczyć wszelkiego rodzaju jedno- lub wielostanowe przełączniki mechaniczne, przełączniki wieloobrotowe, enkodery, impulsatory itp. W artykule skoncentrujemy się na elementach stykowych realizowanych jako pojedyncze przyciski lub ich zespoły, połączone w matryce tworzące klawiatury membranowe (foliowe).
Klawiatury membranowe versus mechaniczne
Konstruktorzy urządzeń elektronicznych - szczególnie ci, którzy są odpowiedzialni za wykończenie mechaniczne wyrobów - często stają wobec dylematu, czy przyciski znajdujące się na panelu czołowym aparatury mają być wykonane jako elementy mechaniczne, czy choćby w postaci klawiatur membranowych. Są grupy urządzeń, dla których w zasadzie wyboru nie ma. Byłoby raczej trudno wyobrazić sobie na przykład audiofilski wzmacniacz akustyczny z przyciskami foliowymi. W tej grupie urządzeń obowiązują zdecydowanie rozwiązania klasyczne, czyli mechaniczne. Kanon wymaga, aby z mechaniki nie rezygnować nawet w urządzeniach sterowanych zdalnie za pośrednictwem pilota.
Wracamy jednak do przycisków membranowych. W urządzeniach pracujących w niekorzystnych warunkach środowiskowych, na przykład w dużym zawilgoceniu czy zapyleniu, elementy mechaniczne byłyby narażone na szybką degradację, z czym wiązałaby się konieczność częstego serwisowania. Podnosiłoby to koszty eksploatacji i wprowadzało dokuczliwe przerwy w pracy. Znacznie bardziej odporne na tak trudne warunki eksploatacji są klawiatury membranowe. Ich stosowanie stwarza pewne dodatkowe korzyści. Nie dość, że spełniają swoje funkcje sterujące, to jednocześnie stanowią ładny i nowoczesny, aczkolwiek dość charakterystyczny element designu urządzenia.
Na folii może być umieszczana niemal dowolna grafika z bogatą paletą barw, przyciski mogą być podświetlane, a dopełnienie stanowią świetlne elementy sygnalizacyjne. Patrząc na urządzenie z płytą czołową wykonaną w formie klawiatury foliowej, można odnieść wrażenie, że design jest płaski. Tego odczucia właściwie nie zmieniają nawet niewielkie przetłoczenia, których wykonanie jest technologicznie możliwe. Tradycjonalistom nie zawsze musi się to podobać, nawet mimo nienagannej estetyki. Na szczęście, jeśli projektant uzna, że na panelu czołowym powinny znaleźć się elementy mechaniczne, np. przełączniki hebelkowe, pokrętła potencjometrów lub impulsatorów, czy nawet wszelkiego rodzaju gniazda, możliwe jest wykonanie odpowiednich otworów w folii tak, aby części zewnętrzne tych elementów można było swobodnie wyprowadzić na zewnątrz obudowy. Istnieje ponadto możliwość wycinania okien pod wyświetlacze. W okna te może być wstawiana poliestrowa, przezroczysta szybka osłaniająca otwór i jednocześnie zabezpieczająca wyświetlacz przed czynnikami zewnętrznymi. Szybka może być ponadto wykonana w wersji matowej lub barwnej, stanowiąc tym samym filtr optyczny.
Zaletą klawiatur foliowych jest możliwość wycinania nietypowych kształtów obrysów zewnętrznych i otworów. Ponadto folia nie musi być naklejana na płaską powierzchnię, dopuszczalne są niewielkie zakrzywienia. Dzięki temu klawiatura będzie zawsze idealnie dopasowana do kształtu obudowy, na której jest naklejana - najczęściej jest to panel czołowy urządzenia.
Naklejanie folii na sztywną powierzchnię nie jest jedyną możliwą metodą montażu. Spotykane są również samonośne odmiany klawiatur, w których folia jest mocowana punktowo za pomocą odpowiednich śrub.