Zgodnie z pierwotnym planem, Lunar Cruiser będzie mógł pokonywać dziennie dystans do 20 km, umożliwiając załodze pojazdu prowadzenie szeregu badań gleby i zasobów podziemnych w rejonach południowego bieguna Księżyca. Do napędu Lunar Cruisera zastosowane zostaną zdolne do regeneracji ogniwa paliwowe (RFC), a na wyposażeniu pojazdu znaleźć się mają, na dobrą sprawę, również panele słoneczne (PV), a także zbiorniki na wodór i wodę. Przełomowa, bezemisyjna technologia RFC pozwoli na poruszanie się bez przerwy - nawet bez dostępu do światła słonecznego, a w sprzyjających warunkach pozwoli łatwo uzyskać wodór, na zasadzie elektrolizy z udziałem energii słonecznej.
W trakcie nocy księżycowych pojazd kosmiczny Lunar Cruiser będzie korzystać z dostępnych w nim, zgromadzonych zapasów, a wodę, będącą efektem ubocznym produkowania energii w ogniwach paliwowych, zgromadzi w dedykowanym zbiorniku, żeby wykorzystać ją ponownie do produkcji wodoru podczas dnia księżycowego. Opisywany pojazd będzie mógł, z łatwością poruszać się po nieznanym terenie dzięki: czujnikom lidarowym do omijania kraterów i skał, a także złożonym systemom nawigacji radiowej, danym z kół z każdej osi oraz oprogramowaniu do analizy pozycji gwiazd w kosmosie. Jeżeli kontrolę nad pojazdem przejmie załoga, wtedy, z powodzeniem, Lunar Cruiser będzie czuwać nad bezpieczeństwem i podpowiadać optymalny tor jazdy. Okres eksploatacji Lunar Cruisera w misjach kosmicznych wyniesie około 10 lat. W tym czasie pojazd ma pokonać aż 100 tysięcy km. Czy tyle faktycznie wyniesie ten dystans, w praktyce się okaże.
Więcej informacji pod adresem: toyotanews.eu