Zaloguj się
Wszystkie
5 lipca 2024
669
Odpowiednio wyregulowany sygnał m.cz. jest podawany na wejście wzmacniacza wyjściowego z tranzystorem Q9 oraz elementami: C49, R74, R75 i potencjometrem logarytmicznym PR3 (50 kΩ/C). Wzmacniacz ten pracuje w układzie wtórnika emiterowego, a jego zadaniem jest separacja modułu dzielnika regulowanego ARW od dalszej części układu, aby nie obciążała ona dzielnika. Jako PR3 można użyć potencjometru, który służył jako regulator siły sygnału w oryginalnym odbiorniku Lidia 80. Powinien jednak być to podzespół o odpowiednio dobrej jakości, ponieważ przenosi on także składową stałą prądu emitera Q9, co w wypadku potencjometru starego lub zużytego może powodować trzaski przy regulacji głośności. Kondensator C50 separuje dalszą część układu od składowej stałej napięcia na suwaku PR3. Blok ARW i S-metra jest połączony z podstawową (analogową) częścią odbiornika Lidia 80 poprzez port P5, przez który pobierany jest sygnał m.cz. z mieszacza-detektora i przedwzmacniacza w układzie MC3361C (pin 1) a następnie za blokiem ARW jest podawany na wejście wzmacniacza audio LM386N (pin 2).
Ostatnim, nieomówionym jeszcze blokiem przystawki do odbiornika Lidia 80 są moduły zasilania. Warto tu zwrócić uwagę na fakt, że cały prąd zasilania +12 V, nieprzekraczający wartości 150 mA, jest podawany na port P1 układu i przechodzi przez stabilizator U1 z układem LM7809 i pojemnościami C1…C4. Napięciem stabilizowanym +9 V są zasilane wprost tylko dwa bloki układu: blok ARW i wzmacniacza-detektora do S-metra oraz blok wzmacniacza napięcia sterującego częstotliwością VFO z układem U9 (LM358). Zastosowano stabilizator w obudowie TO-220, dzięki czemu uniknięto konieczności stosowania radiatora. Do wyjścia stabilizatora U1 dołączono równolegle stabilizatory napięcie +5 V (U2 i U3) w obudowach TO-220.
Stabilizator U3, z uwagi na znikomy prąd roboczy, jest w obudowie TO-92.
Należy tu wyjaśnić, że połączenie równolegle dwóch stabilizatorów na to samo napięcie nie jest dziełem przypadku czy błędem projektowym, ale ważnym, celowym zabiegiem konstruktorskim. Na etapie prototypowania układu autor czynił próby zasilenia z tego samego stabilizatora U2 także układów U7 i U8 pracujących jako sterowane przez mikrokontroler U4 klucze dla drabinki oporowej R-2R. Niestety, drobne wahania napięcia zasilania +5 V wynikające z impulsowej pracy mikrokontrolera U4 i wyświetlacza LCD (U5) skutecznie przenosiły się na zasilanie układów scalonych U7 i U8, które stanowi jednocześnie napięcie referencyjne Uref dla przetwornika C/A. Na skutek tego zjawiska impulsy prądu zasilania U4 i U5 przenoszące się na napięcie zasilania U7 i U8 przechodziły też na wyjście przetwornika C/A i silnie modulowały częstotliwość VFO (było to wyraźnie słyszalne w głośniku odbiornika). Próby całkowitego wyeliminowania opisanych zakłóceń za pomocą włączonego w tory zasilania układów U7 i U8 niewielkiego rezystora szeregowego, zblokowanego do masy po stronie odbioru prądu nawet bardzo dużymi pojemnościami (rzędu kilku tysięcy mikrofaradów), w ogóle nie pomagały zmierzyć się z opisanym problemem.
Skutecznym rozwiązaniem okazało się dopiero zastosowanie osobnego stabilizatora napięcia (U3), przeznaczonego wyłącznie do zasilania układów U7 i U8.
W trosce o całkowitą eliminację przenikania między poszczególnymi blokami układu przez tory ich zasilania zakłóceń impulsowych i w.cz. zastosowano dodatkowe elementy odprzęgające R-C. Są nimi rezystory R1, R2, R52 i R56 o wartościach dobranych tak, aby spadek napięcia na nich nie zaburzał pracy zasilanych bloków. Rezystory po stronie odbioru prądu zostały zablokowane do masy dla składowej zmiennej za pomocą odpowiedniego zestawu pojemności (kondensator elektrolityczny o większej wartości i ceramiczny lub foliowy o wartości mniejszej, skuteczny dla w.cz.).
Schemat ideowy połączenia w jedną całość odbiornika Lidia 80 z przystawką cyfrową będzie omówiony szczegółowo w części poświęconej montażowi i uruchomieniu urządzenia. W tym miejscu warto jeszcze podkreślić to, że płytka cyfrowej przystawki jest połączona z elementami zewnętrznymi za pomocą portów:
- P1 (zasilanie +12 V, podawane na złącze ARK-2).
- P2 (5-pinowe złącze „goldpin” do enkodera z przyciskiem).
- P3 (2-pinowe złącze „goldpin” do pobierania sygnału do pomiaru częstotliwości sygnału z generatora VFO).
- P4 (2-pinowe złącze „goldpin” do sterowania częstotliwością pracy generatora VFO).
- P5 (3-pinowe złącze „goldpin” przeznaczone do włączenia bloków ARW i S-metra w tor audio oryginalnego odbiornika Lidia 80).
Wyprowadzenia do potencjometru PR3 (także 3-pinowe złącze „goldpin”), przeznaczonego do regulacji głośności odbioru.
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
