Obrotomierz opisywany w artykule składa się z 2 płytek – części głównej oraz czujnika obrotów. Na pierwszej, głównej zamontowano mikrokontroler ATmega8, stabilizator napięcia zasilającego i wyświetlacz 2 linie po 16 znaków. Do złącza JP1 jest doprowadzany sygnał z czujnika złożonego z diody świecącej w podczerwieni, fototranzystora oraz potencjometru do regulacji czułości.
Mikrokontroler pracuje przy taktowaniu oscylatorem RC o częstotliwości 1 MHz. Są to nastawy domyślne ATmegi8, więc nie ma potrzeby zmiany fusebitów. Sygnał z czujnika występujący w reakcji fototranzystora na światło odbite diody LED jest doprowadzony do wejścia przerwania zewnętrznego INT0. Oprogramowanie używa Timera 1 do generowania przerwania co 1 sekundę będącego podstawą czasu. Liczba obrotów jest zliczana za pomocą przerwania INT0 pomiędzy poszczególnymi przerwaniami Timera 1. Dlatego na wyświetlaczu jest pokazywany wynik pomiaru w obrotach na sekundę (RPS), natomiast wynik w obrotach na minutę (RPM) jest obliczany poprzez wymnożenie wskazania RPS przez 60.
Na wirującym obiekcie warto nakleić białą naklejkę lub namalować biały punkt, aby wiązka światła diody LED łatwiej odbiła się i mogła być bez trudu odebrana przez fototranzystor. Czułość, a co za tym idzie – odległość od mierzonego przedmiotu – można ustawić za pomocą potencjometru.