Zaloguj się
Wszystkie
14 września 2022
987
Standardową technologią telemetrii, jeszcze przed wynalezieniem Internetu, była komunikacja M2M (Machine-to-Machine), która oznacza interakcję między dwoma lub więcej urządzeniami bez udziału człowieka. Nowa generacja technologii M2M została wprowadzona w 1995 roku wraz z wprowadzeniem przesyłania danych poprzez sieci GSM. Komunikacja bezprzewodowa znalazła niezliczone zastosowania, od automatów do telemedycyny.
Rozwój rozwiązań M2M bazujących na połączeniach analogowych trwał do ok. 2010 roku, potem technologia rozpoczęła cyfrową rewolucję. Najnowszy rozdział w historii systemów M2M to Internet Rzeczy (IoT). Zachowano podstawy połączeń sprzętowych, ale technologia jest bardziej zaawansowana. Zestawienie struktury obu technologi pokazane na rysunku 1 doskonale obrazuje różnice oraz ich możliwości.
Kolejnym etapem rozwoju było dołączenie technologii chmurowych, które stało się popularne w 2012 r. Wkład takich gigantów jak Apple, Google czy Microsoft w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju rozwiązań IoT i określił jego miejsce na rynku. Dzisiaj jesteśmy świadkami przechodzenia do kolejnego etapu określanego jako Internet wszystkiego lub Internet Wszechrzeczy (IoE).
Koncepcja Internetu Wszechrzeczy bazuje na idei wszechstronnej łączności, w której wymiana informacji nie jest ograniczana do komputerów i smartfonów oraz urządzeń, którymi możemy sterować lub z których możemy pobierać dane. Każdy obiekt można wyposażyć w funkcje cyfrowe i połączyć ze wspólną siecią innych obiektów, osób i procesów w celu generowania istotnych informacji i ich wymiany. Połączenia mogą obejmować urządzenia, bazy danych, a także ludzi i procesy wirtualne. Dodatkowo celem technologii IoE jest też przekształcanie zebranych informacji w uporządkowane struktury, prezentowanie tych danych w sposób łatwy do interpretowania oraz podejmowanie działań w odniesieniu do nich.
NAPISZ DO AUTORA
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
