Zaloguj się
Wszystkie
26 stycznia 2022
657
Dzięki otoczeniu warstw MXene hydrożelem udało się osiągnąć nie wchodzącą w reakcje z ludzkimi tkankami, elastyczną strukturę o znacznej wrażliwości na ruch mięśni człowieka (stało się to możliwe dzięki obecnym w hydrożelu jonom). Według profesora materiałoznawstwa i inżynierii materiałowej KAUST, Husama Alshareefa:
„Początkowo złożone z materiału MXene warstwy są losowo zorientowane - lecz starczy zewnętrzne naprężenie, by warstwy te były (…) zorientowane poziomo. Jako że materiał MXene ma dużą liczbę ujemnych ładunków elektrycznych na swej powierzchni, to poziome układy (…) wpływają na ruchy jonów w hydrożelu i tym sposobem można mierzyć (…) zmiany naprężenia".
Z kolei zdaniem pracownika badawczego KAUST, Kanga Hyucka Lee:
„Gdy ćwiczymy i (…) mięśnie się męczą, czujnik (…) wytwarza różne krzywe oporu elektrycznego w funkcji naprężenia tych mięśni. Porównując te krzywe z krzywymi referencyjnymi (…) można określić stopień zmęczenia mięśnia oraz wartość pH potu na skórze (skorelowaną z zakwasami tego mięśnia - przyp. red.)”.
W efekcie staje się możliwe śledzenie aktywności sportowej na bieżąco zwłaszcza po uwzględnieniu czujnika w aplikacjach opartych na bezprzewodowych interfejsach, w tym na interfejsie Bluetooth (jest to pomysł pisany sportowcom). Jednak nie bez wyzwań - w opinii Alshareefa problemem jest:
"(…) długoterminowa stabilność czujnika, przez co istnieje konieczność zmiany jego (…) struktury na potrzeby przyszłych eksperymentów”.
Eksperymenty te są w toku, tak jak dalszy rozwój czujnika.
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
