Jeśli potrzebujesz zasilacza o napięciu +15 V z tolerancją ±10% i z szumami nie przekraczającymi 10 μVrms, możesz zastosować popularne stabilizatory typu 78L15. Są to elementy niedrogie, łatwo i powszechnie dostępne. Parametry prądowe nie są wygórowane (100 mA), ale zawarte są w małej obudowie TO-92, a oprócz niedużej tolerancji napięcia wyjściowego zawierają wewnętrzne ograniczenie prądowe, a także zabezpieczenie termiczne.
Większość stabilizatorów typu 78L15 oferuje prąd na poziomie 40 mA, natomiast do praktycznych zastosować wymagany jest prąd na poziomie 160...250 mA. Można by użyć stabilizatorów serii M – 78M15, które pozwalają na obciążenie prądem do 0,5 A. Odrzucamy tę opcję, ponieważ wymagałoby to kłopotliwej filtracji wyjścia dla uzyskania zadowalająco niskich szumów. Ponadto, wersje 78M15 zamknięte są w obudowach TO-220 które w niektórych aplikacjach mogą być niewygodne w montażu.
Jednym ze sposobów uzyskania większego prądu wyjściowego przy użyciu wersji 78L15, jest praca równoległa kilku takich stabilizatorów. Dodatkową korzyścią jest bezpieczeństwo pracy polegające na tym, że w przypadku uszkodzenia jednego stabilizatora, pozostałe przejmą zadanie stabilizacji napięcia wyjściowego.
Należy rozwiązać jeszcze jeden problem związany z szumami własnymi zastosowanych stabilizatorów. Katalog gwarantuje, iż seria 78LXX może wykazywać skuteczną wartość szumu w paśmie 10 Hz do 100 kHz na poziomie 100 μVrms. Można przyjąć, iż szum rozłożony jest równomiernie w całym paśmie częstotliwości (czyli, że jest szumem białym). Można zastosować technikę redukcji szumu polegającą na zawężeniu pasma częstotliwości równocześnie uzyskując redukcję tolerancji napięcia wyjściowego. Idealnie, należałoby metodę tę zastosować dla bardzo dużej ilości równolegle połączonych źródeł o charakterze stabilizacji napięcia wyjściowego. Aczkolwiek metoda ta jest także skuteczna, gdy dysponujemy jedynie niewielką liczbą takich źródeł. Zobaczmy jakie efekty przyniesie realizacja zasilacza na bazie wyżej nakreślonej metody.