Urządzenie jest przeznaczone dla konstruktorów pracujących z urządzeniami zasilanymi napięciem niebezpiecznym dla życia lub znajdujących się na potencjale znacznie wyższym niż potencjał ziemi. Budowa i zasada działania izolatora jest taka sama jak AVT1770 opisanego w EP 8/2013, więc w opisie skupię się na różnicach.
W izolatorze JTAG złącze od strony programatora jest 10- a nie 6-pinowe i pasuje do wyjścia JTAG, zawierającego także linie ISP w programatorze Dragon, podobnie jak w DragonSafe (AVT1796). Ponadto, ze względu na to, że układ bufora 74HC125 zawiera tylko cztery bramki, linia Reset nie buforowana, tylko izolowana transoptorem U7, natomiast buforowana jest linia TMS nieużywana w trybie ISP. Ze względu na duże prędkości interfejsu JTAG zaleca się zastosowanie transoptorów 6N137-E pracujących do prędkości 10 MB/s (w AVR maksymalna prędkość JTAG wynosi teoretycznie 5 MB/s) ale godząc się z mniejszą prędkością, można zastosować transoptory 6N137 (1 MB/s). Podobnie jak w AVT1770, użyto przetwornicy NME0505S, którą można zastąpić zasilaczem dołączonym do złącza J2.
Izolator ma zabezpieczenia takie jak DragonSafe. Po szczegółowe informacje odsyłam do artykułu w EP 8/2013 na str. 78. Jumper J1 ustawiamy zależnie od trybu pracy w pozycji JTAG (zwarte piny 2-3) lub ISP (zwarte piny 1-2). Ustawienie zworki w pozycji JTAG, gdy pracujemy w trybie SPI, spowoduje, że linie interfejsu nie będą odłączane po zaprogramowaniu, co uniemożliwi wykorzystanie ich przez mikrokontroler do innych celów.