- 4 wirtualne porty szeregowe COM, oparte o układ FT4232 i drivery VCP.
- 4 wbudowane uproszczone do TX/RX interfejsy RS232.
- Sygnalizacja transmisji RXD/TXD w każdym kanale COM.
- 4 złącza rozszerzeń z wyprowadzonym pełnym interfejsem RS232 w standardzie 3,3 V.
- Moduł rozszerzeń „pełnego” RS232, z gniazdem DB9.
- Moduł rozszerzeń RS422/RS485, z możliwością wyboru sprzętowego/programowego sterowania transmisją, z wyprowadzeniem sygnałów na złącze śrubowe.
- Moduł rozszerzeń RS422/RS485 z separacją galwaniczną, z możliwością wyboru sprzętowego/programowego sterowania transmisją, z wyprowadzeniem sygnałów na złącze śrubowe.
- Możliwość autonomicznego wykorzystania modułów rozszerzeń we własnych aplikacjach lub do realizacji konwerterów transmisji.
Układy FTDI2323, FTDI4232 mają w swojej strukturze 2 i 4 konwertery standardu transmisji USB na transmisję UART. Niezawodne, łatwo dostępne sterowniki oraz dobre wsparcie techniczne ułatwiają ich aplikację.
Przejściówki w postaci gotowych modułów są dostępne w handlu. Dlaczego więc powstał ten projekt? Praktycznie wszystkie gotowe rozwiązania oferują tylko jeden standard interfejsu komunikacji np. RS232 lub RS485, więc w warsztacie elektronika jest potrzebnych kilka przejściówek. Nie jest to problemem dla osób wykorzystujących w swoich konstrukcjach tylko jeden typ interfejsu. Jeżeli natomiast uruchamiamy układy mające różne interfejsy komunikacyjne np. programator RS232_TTLLV, komunikację RS232, odbiór danych z magistrali przemysłowej RS485, komunikację z modułami centralki alarmowej RS422, to musimy dodatkowo wyposażyć się w stosowne konwertery, co nie jest ani wygodne w użytkowaniu, ani tym bardziej tanie. Proponuję więc inne rozwiązanie interfejsu opartego o FTDI4232. Moduł może służyć także jako uniwersalny interfejs komunikacyjny do integracji małych systemów automatyki.
Sercem układu jest wspominany wcześniej układ U1 (FT4232HL). Opisy sposobu jego działania są dostępne w notach aplikacyjnych oraz np. w EP 7/2009 (AVT2560).
Schemat jest typowy. Układ U1 jest zasilany ze złącza USB, stabilizator U2 (LM1117) dostarcza napięcia 3,3 V do zasilania wszystkich elementów układu. Pamięć EEPROM U3 (93LC46B) przechowuje nastawy konfiguracyjne układu U1, rejestr U4 (74HC595) odpowiada za sygnalizację aktywności każdego z portów COM. Dioda LD1 sygnalizuje załączenie zasilania modułu. Tutaj kończy się typowa aplikacja FT4232. Ze względów praktycznych na płytce umieszczono drivery RS232 U5 i U6 typu MAX3232. Sygnały interfejsu RS232 ograniczono tylko do RXD/TXD, gdyż takie uproszczone interfejsy są stosowane najczęściej. Sygnały RS232 są dostępne na złączach JRxx.
Sterowane bramki trójstanowe U7 (74HC125) odłączają sygnał RXD podczas współpracy z modułami rozszerzeń wykorzystującymi gniazda JA232...JD232. Do każdego z gniazd rozszerzeń są doprowadzone sygnały pełnego interfejsu RS232 oraz sygnały sterujące SSP i PE umożliwiające sterowanie transmisją podczas budowy interfejsów RS422/485, emulacji JTAG i portów ATBUS, które umożliwia FT4232, ale już z własnymi driverami programowymi D2xx. Dodatkowym sygnałem sterującym doprowadzonym do każdego złącza Jx232 jest Ex. Sygnał ten steruje pracą wspominanej wcześniej bramki trójstanowej 74HC125. Zwarcie Ex do masy (w złączu sygnały są na sąsiadujących pinach, do mostkowana używa się zworkę SIP2) uaktywnia sygnał RXDx z odpowiedniego bufora U5, U6. Wyklucza to błędne połączenia w wypadku wykorzystania modułów rozszerzeń zapobiegając ewentualnym uszkodzeniom. Umieszczona domyślnie w Jx232 zworka, „przypomina” o konieczności jej usunięcia przed wykorzystaniem modułu rozszerzeń.
Należy pamiętać, że sygnały dostępne na złączach Jx232 są w standardzie 3,3 V. Można je więc bezpośrednio wykorzystać przy programowaniu telefonów komórkowych lub innych urządzeń wymagających interfejsu o sygnałach 3,3 V.