- Konwersja protokołu komunikacyjnego DMX (warstwa fiz. RS485) na TCP/IP i UDP (Ethernet).
- Konfigurowalne parametry protokołu TCP/IP.
- Możliwość pracy w sieci Wi-Fi w konfiguracji Access Point lub Bridge.
- Zasilanie 4…24 V DC.
- Minimalna długość ramki DMX – 24 bajty, maksymalna – 512 bajtów. Ramki krótsze lub dłuższe nie są transmitowane.
- Uwaga: opis tablicy ARP i przekierowania portów w EP 4/2012 na stronach 23 i 26.
Opisywane urządzenie – konwerter DMX/Ethernet – umożliwia przesłanie sygnału DMX przez sieć Ethernet za pomocą protokołu TCP/IP. Co ważne, połączenie nie musi być wykonywane za pomocą kabla. Konwertery można dołączyć do punktów dostępowych pracujących w konfiguracji Access Point lub Bridge.
Ma nieskomplikowaną budowę, a cała funkcjonalność jest skupiona w oprogramowaniu. Urządzenie składa się z kilku bloków funkcjonalnych:
- Zasilacza wykonanego z użyciem popularnego stabilizatora impulsowego MC34063 (U3). Układ przetwornicy pracuje w typowym układzie aplikacyjnym stabilizatora w konfiguracji step-down i dostarcza napięcie 3,3 V.
- Mikrokontrolera ATmega128 (U1), który koduje i dekoduje sygnał DMX oraz obsługuje transmisję przez Ethernet (transmisja danych za pomocą protokołów UDP, TCP/IP; konfiguracja konwertera za pomocą interfejsu WEB).
- Karty sieciowej z układem ENC28J60 (U2) i transformatorem J2.
- Konwertera sygnałów interfejsu RS485 (warstwa fizyczna DMX-512) na standard TTL zbudowanego w oparciu o układ scalony MAX3485 (U4).
Montaż jest typowy i nie wymaga omawiania. W początkowej fazie uruchamiania nie należy montować układów U1, U2 i U4, a uruchomienie konwertera najlepiej rozpocząć od zasilacza. Układy U1, U2 i U4 montujemy tylko wtedy, gdy zmierzone napięcie jest poprawne. Jeśli mimo zaleceń układy U1, U2 i U4 są wlutowane przed uruchomieniem zasilacza, to należy konwerter dołączyć do zasilacza laboratoryjnego. Ustawiamy na nim napięcie 4 V oraz ograniczenie prądowe 300 mA. Wolno podwyższając napięcie z zasilacza kontrolujemy napięcie wyjściowe stabilizatora. Jeśli ustabilizuje się ono na poziomie około 3,3 V (max 3,6 V) to wszystko jest w porządku. W przeciwnym wypadku należy sprawdzić poprawność montażu stabilizatora impulsowego, najprawdopodobniej w obwodzie dzielnika napięcia.
Mikrokontroler należy zaprogramować za pomocą programatora z interfejsem JTAG, np. AVT-5322. Dostępne są dwie wersje programu: Sender i Reciver. Ze względu na niewielką pojemność pamięci RAM w mikrokontrolerze, nie udało się zaimplementować możliwości wyboru trybu pracy Sender/Reciver z poziomu menu konfiguracyjnego. Problem rozwiązałoby zastosowanie mikrokontrolera ATmega1280-16AU (8 kB RAM), ale jest on drogi. Kosztuje około 50 złotych, podczas gdy zastosowany w projekcie ATmega128-16AU około 26 złotych. W takiej sytuacji lepszym rozwiązaniem byłoby użycie ATmega2560-16AU, który ma zbliżoną cenę, ale za to pamięć Flash o dwukrotnie większej pojemności.
Po zaprogramowaniu mikrokontrolera programem Sender, podłączamy konwerter do sieci Ethernet, w której znajduje się komputer PC, którym posłużymy się podczas konfigurowania konwertera.
Nadajnik po wgraniu firmware nadajnik (Sender) będzie widoczny pod adresem 192.168.3.99, natomiast odbiornik (Receiver) pod adresem 192.168.3.98 (maska podsieci 255.255.255.0). Jako nadajnik należy rozumieć urządzenie, które odbiera dane DMX i wysyła przez sieć Ethernet. Aby zmienić adres należy na komputerze podłączonym do tej samej sieci ustawić adres w tej samej sieci.