Zaloguj się
Wszystkie
26 maja 2022
1527
W części pierwszej poznaliśmy funkcje, specyfikacje i schemat elektryczny wzmacniacza Ultra-LD Mk.4. W tej części omówimy niektóre aspekty projektu płytki drukowanej, opiszemy, w jaki sposób ją zmodyfikowaliśmy, aby poprawić jej działanie, a następnie przedstawimy przebieg montażu modułu.
Projekt płytki drukowanej
Jedną z zalet nowej płytki drukowanej w porównaniu z konstrukcjami Mk.2 i Mk.3 jest całkowite wyeliminowanie wszystkich wysokoprądowych przelotek, dzięki czemu nie ma już obaw, że przelotki ulegną uszkodzeniu w czasie awarii i nie są wymagane żadne przepusty dla połączeń na skroś płytki. Wszystkie ścieżki wysokoprądowe znajdują się po tej samej stronie płytki drukowanej.
Stopnie wejściowe są zmontowane w całości na górnej warstwie, z kilkoma przelotkami łączącymi elementy z analogową płaszczyzną masy pod spodem. Pozostałe przelotki są rozmieszczone parami (lub w większej ilości) w celu zapewnienia zapasu i są w większości związane z układem detektora przesterowań lub z niskoprądowymi szynami zasilającymi stopnie wejściowe układu.
Styki +57 V i –57 V złącza wejściowego zasilania CON3 są przylutowane do ścieżek warstwy górnej, które biegną odpowiednio do podstawek bezpiecznikowych SMD F1 i F2 na górnej stronie płytki. Następnie łączą się one z dwoma kolejnymi ścieżkami warstwy wierzchniej, które idą do końcówek kolektorów tranzystorów wyjściowych.
Prąd wyjściowy na końcówkach emiterów płynie następnie ścieżekami na spodzie płytki drukowanej do rezystorów emiterowych SMD 0,1 Ω, które są zamontowane bezpośrednio pod oprawkami bezpieczników. Prąd ten jest następnie kierowany do kolejnej ścieżki na dolnej warstwie, która łączy prąd ze wszystkich czterech tranzystorów wyjściowych z powietrzną cewką indukcyjną L2. Następnie ścieżka dolnej warstwy łączy się z wyjściowym zaciskiem głośnika CON2.
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
