Zaloguj się
Wszystkie
19 maja 2023
722
Informacja, jaką otrzymałem, wydała mi się niepewna, więc dla testu zadałem czatowi pytanie:
Jaka jest historia czasopisma Elektronika Praktyczna?
Chat GPT odpowiada:
„Czasopismo Elektronika Praktyczna to polskie czasopismo branżowe skupiające się na tematyce elektroniki i automatyki. Pierwszy numer został wydany w 1959 roku przez Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, a redaktorem naczelnym został Stanisław Dziewulski…”
I dalej toczy się opowieść nie mająca nic wspólnego z historią EP, miesięcznika założonego w 1993 roku przez Wydawnictwo AVT. Pomyślałem, że pewnie moje pytanie było mało precyzyjne. Uściśliłem pytanie.
Jaka jest historia czasopisma Elektronika Praktyczna wydawanego przez AVT?
Chat GPT odpowiada:
„Czasopismo Elektronika Praktyczna zostało założone w Polsce w 1970 roku. Od samego początku było poświęcone szeroko pojętej elektronice oraz tematom związanym z automatyką i techniką cyfrową. Pierwszym wydawcą było Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. W 1991 roku czasopismo zostało przejęte przez wydawnictwo AVT (Audio-Video-Technology), które specjalizowało się w publikacjach związanych z elektroniką, informatyką i multimediami. Od tego momentu Elektronika Praktyczna stała się jednym z najważniejszych czasopism branżowych w Polsce. W ciągu kolejnych lat czasopismo Elektronika Praktyczna przeszło wiele zmian, w tym zmiany formatu, treści oraz dystrybucji. W 2013 roku czasopismo przeszło na format magazynowy, a w 2019 roku weszło na rynek jako dwumiesięcznik...”
Żadna data, żaden fakt nie odpowiada rzeczywistości. Totalna konfabulacja.
OK, to zadam pytanie jeszcze bardziej precyzyjnie.
Jaka jest historia miesięcznika Elektronika Praktyczna, wydawanego od roku 1993 przez wydawnictwo AVT?
Chat GPT odpowiada:
„Miesięcznik Elektronika Praktyczna jest jednym z najstarszych i najbardziej znanych polskich czasopism poświęconych tematyce elektroniki. Pierwszy numer został wydany w 1949 roku, a wydawnictwo AVT przejęło go w 1993 roku...”
No tego już za wiele. Konfabulant doskonały. Pomyślałem, że może problemem dla Chata jest język polski, raczej peryferyjny w skali świata. Spytałem więc po francusku o historię magazynu Electronique Pratique, który nieźle znam, 30 lat temu mieliśmy ścisłą współpracę. Odpowiedź Chata poważnie rozminęła się z prawdą, szczególnie co do tak istotnego faktu, czy magazyn ten nadal istnieje. Poprosiłem też Chata po angielsku by opowiedział mi historię brytyjskiego magazynu Practical Electronics, z którym aktualnie współpracujemy. Też sporo konfabulacji. Możliwości Chata w zmyślaniu na poczekaniu historii są imponujące. Przy powtórnym zadaniu tego samego pytania dostajemy już inną historię, nawet zmieniają się nazwiska założycieli tytułu. Na moją uwagę, że te lub inne informacje nie są prawdziwe, Chat przeprasza, że mnie źle poinformował i zmienia opowieść. Jest bardzo grzeczny i elastyczny. Myślę, że po dłuższej konwersacji dopasuje fakty do moich oczekiwań. Jak inteligentna wróżka.
Nie potrafię jeszcze ocenić znaczenia tych moich doświadczeń w korzystaniu z potężnej wiedzy Chata GPT. Na razie skutek jest taki, że mu nie ufam. Konwersuję z nim, bo trudno się oprzeć pokusie uzyskania w parę sekund odpowiedzi na dowolne pytanie. Ale po otrzymaniu błyskawicznej odpowiedzi, długo i mozolnie sprawdzam istotne fakty. I trochę się lękam o przyszłość świata. Podobno żyjemy w epoce postprawdy. Może się jednak okazać, że dotychczasowe problemy z dociekaniem prawdy to mały pikuś w porównaniu z tym, co nam gotuje AI – wszystkowiedzący mózg bez twarzy. Zaraz, zaraz, ale dlaczego bez twarzy? Ktoś, z kim konwersujemy powinien mieć twarz. Może by się zaczerwienił, gdy zmyśla jak z nut. A jeśli już musi zmyślać, to chociaż będziemy mogli złapać kontakt wzrokowy i spytać: „Czy te oczy mogą kłamać, ...?”
NAPISZ DO AUTORA
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
