Zaloguj się
Wszystkie
21 grudnia 2022
1149
Ciąg 1, 2, 4, 8… na 64 polu osiąga astronomiczną wartość ponad 9 kwintylionów
9 000 000 000 000 000 000
Rozwój technologii układów scalonych przebiega również według funkcji potęgowej – co dwa lata liczba tranzystorów w układzie scalonym rośnie 2 razy (prawo Moore’a – wykład 2 w tym wydaniu EdW). Historia rozwoju układów scalonych ma już 62 lata, tj. 31 par lat, czyli jesteśmy mniej więcej w połowie układania ziarenek (tranzystorów) na polach szachownicy (w układzie scalonym). Daje to wynik rzędu 100 miliardów tranzystorów w układzie scalonym. Widać potęgę funkcji potęgowej, która zmierza do nieskończoności. Coraz wyższa skala integracji oznacza coraz większe zdolności obliczeniowe komputerów, które w roli mózgów tzw. sztucznej inteligencji (AI – Artificial Intelligence) z roku na rok wyposażają AI w coraz wyższą inteligencję. A funkcja potęgowa działa i pewnego dnia AI zrówna się z inteligencją człowieka, a potem już samodzielnie, bez udziału człowieka, będzie tworzyć „gmach wiedzy” rosnący do nieskończoności. Moment, gdy to się stanie został nazwany Osobliwością (Singularity). Takie prognozy głosi Rajmond Kurzweil, współczesny Nostradamus (przewidział m.in. powstanie Internetu i smartfona), człowiek o tak wybitnych i niepospolitych talentach, że trudno nie liczyć się z jego zdaniem. Osobliwość ma nastąpić nie później niż w 2045 roku. Kurzweil ma 74 lata i wszystko robi (łyka potworne ilości pigułek), żeby dożyć tego momentu i „przepisać” swój mózg do komputera działającego identycznie jak mózg człowieka, co ma oznaczać osiągnięcie nieśmiertelności, jeśli powłokę cielesną uznać za nieistotną. Chętnie podzielałbym entuzjazm Kurzweila wyczekującego Osobliwości, gdyby nie mąciła go myśl o losie karpi wyczekujących świąt Bożego Narodzenia. Bo do czego będzie potrzebny Człowiek, istota przeciętnie inteligentna, w świecie super inteligentnych AI. Radzę nie wypuszczać z rąk wtyczki.
Chociaż AI bywają też ludzkie. Dwadzieścia lat temu podczas pobytu w USA dodzwoniłem się do informacji biletowej i gdy zorientowałem się, że rozmawiam z maszyną (nie zdała testu Turinga), trochę nerwowo (wstyd się przyznać, ale użyłem słów niecenzuralnych) zacząłem domagać się połączenia z człowiekiem, maszyna zareagowała – „OK, mister Marciniak, don’t be nervous, I’m connecting you to the operator”.
Mam nadzieję, że Kurzweil się myli, przynajmniej co do daty Osobliwości. Nie widzę przestrzeni dla dalszego istotnego wzrostu skali integracji układów scalonych. Po 60 latach technologia krzemowa wyczerpała możliwości dalszego rozwoju. Tranzystor nie może być mniejszy niż atom. A pomysły na trójwymiarowe stosy chipów też mają ograniczenie w wydzielanej mocy i maksymalnej temperaturze. Potrzebna jest jakościowo nowa technologia – może komputer kwantowy, o którym mówi się już od 40 lat. Może DNA, czy szerzej bionika.
A może nastąpi okres stagnacji. Przydałby się. Mam wrażenie, jakbym siedział na krzesełku karuzeli, która ciągle nabiera szybszych obrotów. Mam nadzieję, że w rozwoju mikroelektroniki wchodzimy w okres dekadencji technologii krzemowej, a innej na skalę produkcyjną nie mamy.
W 1969 r., gdy Człowiek wylądował na Księżycu, było oczywiste, że najwyżej 20 lat dzieli nas od lądowania Człowieka na Marsie. Minęło 50 lat i Amerykanie mozolnie szykują się do powrotu na Księżyc. To daje do myślenia. Przykro mi, mister Kurzweil, ale pomny losu karpi, głosuję za opóźnieniem świąt Osobliwości.
NAPISZ DO AUTORA
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
