- zakres regulowanej temperatury: 10…50°C,
- zakres regulacji histerezy: 0,5…9,5°C,
- dokładność pomiaru: 0,5°C,
- maksymalny obciążenie styków przekaźnika: 20 A (16 VDC),
- maksymalne napięcie styków przekaźnika: 60 VDC,
- napięcie zasilania: 9…12 V,
- pobór prądu 15 mA/65 mA (przekaźnik wyłączony/załączony).
Sterownik może pracować w trybie ogrzewania (sterowanie grzałką itp.) lub schładzania (sterowanie wentylatorem itp.) oraz daje możliwość zdefiniowania histerezy regulacji. Dodatkowym uatrakcyjnieniem, jest niewielki acz bardzo efektowny graficzny wyświetlacz OLED, dzięki któremu możliwe było zaprojektowanie spójnego i czytelnego interfejsu użytkownika. Co więcej, dysponując już tego rodzaju ciekawym elementem wprowadziłem do procedur obsługi termostatu efekt animacji przypominający swoim działaniem pracę starych liczników mechanicznych, gdzie zmianie znaku towarzyszyło przesunięcie się jednego znaku w górę i „wskoczenie” na jego miejsce znaku kolejnego (w przypadku liczników były to oczywiście cyfry). Oczywiście możecie powiedzieć, że stosowanie wyświetlacza OLED mija się z sensem w przypadku tak prostego urządzenia, jednak trzeba wziąć pod uwagę, że tego typu niewielkie peryferium możemy już kupić za kilkanaście złotych co czyni zeń bardzo atrakcyjny element użytkowy.
Budowa
Zaprojektowano bardzo prosty system mikroprocesorowy, którego „sercem” jest niewielki mikrokontroler produkcji firmy Microchip (dawniej Atmel) o oznaczeniu ATtiny84, odpowiedzialny za realizację całej, założonej funkcjonalności urządzenia. Taktowany jest wewnętrznym, wysokostabilnym generatorem RC o częstotliwości 8 MHz.
Głównym zadaniem mikrokontrolera jest realizacja magistrali 1-Wire, poprzez którą komunikuje się ze scalonym termometrem cyfrowym typu DS18S20 produkcji firmy Maxim (dawniej Dallas). Jest także odpowiedzialny za sterowanie pracą wspomnianego wcześniej wyświetlacza graficznego OLED, dzięki realizacji programowej obsługi interfejsu SPI, w jaki wyposażono rzeczony moduł. Ostatnim zadaniem jest obsługa prostej klawiatury stanowiącej element interfejsu użytkownika, przy czym obsługa ta realizowana przy użyciu układu czasowo-licznikowego Timer0 wbudowanego w strukturę mikrokontrolera co zapewnia po pierwsze, implementację prostego mechanizmu eliminującego drgania styków klawiatury, zaś po drugie, obsługę krótkiego i długiego naciśnięcia wspomnianych przycisków. Ostatnia właściwość ma zastosowanie w systemie Menu urządzenia.
Wybór tego konkretnego typu mikrokontrolera nie był krytyczny. Wybrany został układ o minimalnej, wymaganej liczbie portów wejścia/wyjścia oraz niezbędnej wielkości pamięci Flash, która to wynikała głównie z konieczności implementacji wzorców czcionek użytych w graficznym interfejsie użytkownika.