Postanowiłem zbudować wyłącznik wstrząsowy. Podwójne puknięcie w lustro (jak dwukrotne kliknięcie myszką) włącza światło, a jedno puknięcie – wyłącza. Ponadto, światło samoczynnie wyłącza się po określonym czasie.
Budowa układu
Układ jest zasilany z zasilacza szeregowego. Reaktancja kondensatorów C7 i C6 obniża napięcie sieciowe. Połączenie szeregowe pozwala na zastosowanie kondensatorów o niższym napięciu i tym samym mniejszych wymiarach. Rezystor R1 zabezpiecza układ i w razie awarii ulega zniszczeniu. Napięcie jest prostowane w mostku Graetza B1 i stabilizowane do wartości 5 V za pomocą stabilizatora IC4. Transil D2 zabezpiecza układ LM78L05 przed pojawieniem się impulsu napięcia w chwili włączenia sieci. Napięcie +5 V ze stabilizatora zasila mikrokontroler IC1 oraz wzmacniacz operacyjny IC3.
Podczas drgań element piezoceramiczny generuje napięcie o wartości proporcjonalnej do ich siły (od kilku do kilkudziesięciu mV). Sygnał ten jest wzmacniany przez wzmacniacz IC3A. Wzmocnienie wzmacniacza wynosi Ku=4,7. Dioda D1 tłumi ujemne połówki sygnału generowanego przez czujnik piezo. Z układu IC3 wykorzystywany jest tylko jeden wzmacniacz. Druga połowa układu (IC3B) połączone ma wejścia do masy, aby ograniczyć pobór energii przez kład. Sygnał ze wzmacniacza IC3A podłączony jest do wejścia AN0 mikrokontrolera IC1.
Układ IC1 stanowi serce (logikę) układu. Wejście AN0 skonfigurowane jest jako wejście komparatora (peryferia mikrokontrolera) którego drugie wejście podłączone jest do wewnętrznego napięcia referencyjnego. Wyjście komparatora nadzorowane jest przez mikrokontroler i po spełnieniu kryterium włączenia lampy jest zerowany port GP2 mikrokontrolera, który steruje diodą optotriaka IC2. Zastosowanie optotriaka typu MOC3041 zapewnia komutację w zerze sinusoidy. Rezystory R3 i R4 mają za zadanie ochronę transoptora w przypadku uszkodzenia triaka T1.
Wejście GP3 mikrokontrolera skonfigurowane jest jako wejście programowania MODE. Zwarcie tego wejścia do masy pozwala programować parametry układu.