Zaloguj się
Wszystkie
29 sierpnia 2024
79
W pierwszej części zostanie omówiona historia technologii wyświetlaczy do momentu wprowadzenia wyświetlaczy LCD (wyświetlaczy ciekłokrystalicznych) w latach 80. XX. wieku, które obecnie dominują na rynku (choć pojawiają się nowi gracze, tacy jak OLED). Podobnie jak w innych obszarach technologii, w ciągu ostatnich 150 lat obserwowaliśmy wiele rozwiązań innowacyjnych, a postęp trwa nadal.
W drugiej części zostaną omówione wszystkie najnowsze technologie, od wyświetlaczy LCD po OLED, wyświetlacze z pikselami kwantowymi, wyświetlacze microLED, wyświetlacze EL, DLP, E Ink i inne.
Dysk Nipkowa
W 1843 roku szkocki wynalazca Alexander Bain opracował pierwsze urządzenie, które umożliwiało zdalne przesyłanie obrazów, wysyłając je telegraficznie za pomocą swojego „elektrycznego telegrafu drukarskiego”. Jednak urządzenie to, podobnie jak „telegraf obrazowy” autorstwa Fredericka Bakewella z 1848 roku, nie były opłacalne ze względu na bardzo niską jakość obrazu.
Pierwszą komercyjną maszyną faksującą był pantelegraf, wynaleziony przez włoskiego fizyka Giovanniego Caselliego w 1861 roku. Umożliwiał on przesyłanie nieruchomych obrazów, ale nie potrafił przesyłać obrazów ruchomych.
Prawdopodobnie pierwszym urządzeniem wyświetlającym obraz, zdolnym, przynajmniej teoretycznie, do wyświetlania ruchomych obrazów był dysk Nipkowa, wynaleziony w 1883 roku i opatentowany w 1884 roku. Składał się z obracającego się dysku ze wzorem spiralnych otworów, który mógł być używany zarówno do generowania obrazu przystosowanego do transmisji radiowej lub przewodowej, jak i do odtwarzania obrazu za pomocą innego zsynchronizowanego dysku na końcu odbiorczym.
Zaletą tego pomysłu była podobna konstrukcja urządzenia obrazującego i odbierającego. Wykorzystywany był prosty system obrazowania, wymagający jedynie czujnika światła i modulacji źródła światła. Poza tym miał wysoką rozdzielczość dla każdej linii skanowania.
Wady obejmowały konieczność utrzymywania synchronizacji dysków i praktyczny limit liczby otworów, które mogły być na dysku umieszczone, ograniczając liczbę linii rozdzielczości, zwykle w zakresie 30...100. Eksperymentalnie stosowano jednak do 200 linii.
Ponadto linie skanowania obrazów były zakrzywione ze względu na praktyczne ograniczenia rozmiaru dysku, a tworzone obrazy były małe. Na przykład dysk o średnicy 30...50 cm dawał obraz wielkości znaczka pocztowego.
W 1885 roku Henry Sutton z Ballarat Victoria zaprojektował mechaniczny aparat telewizyjny do oglądania na żywo Melbourne Cup w Ballarat. Niestety, nigdy nie zbudował tego urządzenia, ponieważ linie telegraficzne, które proponował użyć nie miały wystarczającej przepustowości do transmisji sygnału. Radio, które miało wymaganą przepustowość, nie było jeszcze wystarczająco praktyczne. Autor nazwał urządzenie „Telephane” i opublikował jego plany w 1890 roku.
Wykorzystywało ono dysk Nipkowa, fotokomórkę selenową i efekt Kerra (zmiana współczynnika załamania światła materiału w odpowiedzi na przyłożone pole elektryczne).
Dysk Nipkowa był istotnym krokiem w kierunku wynalezienia praktycznego telewizora mechanicznego, którego jeden z pierwszych egzemplarzy został zademonstrowany przez Johna Logie Bairda w październiku 1925 roku.
Co ciekawe, koncepcja dysku Nipkowa jest do dziś wykorzystywana w jednej z odmian potężnego urządzenia do obrazowania optycznego zwanego mikroskopem konfokalnym.
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
