Zaloguj się
Wszystkie
6 marca 2023
667
Transfer Multisort Elektronik (TME)
Pierwszy akumulator na bazie kwasu ołowiowego powstał we Francji, w połowie XIX w. Wcześniej wszystkie baterie były to ogniwa pierwotne; czyli takie w których zachodzące reakcje są nieodwracalne, oznacza to, ze nie można ich ponownie naładować.
W 1899 r. Waldemar Jungner ze Szwecji wynalazł baterię niklowo-kadmową (NiCd), w której jako elektrodę dodatnią (katodę) zastosowano kadm, a jako elektrodę ujemną (anodę) zastosowano nikiel. Wysokie koszty materiału w porównaniu do ołowiu były pewną przeszkodą w ich upowszechnieniu, jednak przez blisko 50 lat, aż do schyłku dwudziestego wieku, akumulatory NiCd były praktycznie jedynym akumulatorem masowo stosowanym w urządzeniach przenośnych. W latach 90-tych ekolodzy w Europie zaniepokoili się szkodami wynikającymi z nieostrożnej utylizacji NiCd i preferowaną alternatywą stał się akumulator niklowo-metalowo-wodorkowy(NiMH), bardziej przyjazny dla środowiska i dodatkowo „funkcjonalnie podobny” do akumulatorów NiCd.
Ogniwa tego typu mają budowę analogiczną do akumulatorów niklowo-kadmowych i występują we wszystkich rodzajach obudowy (guzikowe, cylindryczne, pryzmatyczne i prostokątne). Trochę bardziej „egzotyczne” od tych typowych, przedstawionych na ilustracji tytułowej wykonanie akumulatora NiMH przedstawia Ilustracja 1.
Jest to akumulatorek NiMH o pojemności 500 mAh i rozmiarach 24,1×34,0×6,4 mm. W materiałach dodatkowych do artykułu znajdziemy jego kartę katalogową. Jest to tylko przykład, ale w ofercie TME znajdziemy bardzo różnorodną ofertę akumulatorów NiMh, poczynając od typowych ogniw AA do „ciekawostek” jak na Ilustracji 1. Nawet dla poznania aktualnego stanu rynku warto zajrzeć do katalogu można tam znaleźć naprawdę akumulatorek dla każdego (-: . Oczywiście wybór typu akumulatora powinien być oparty o jego cechy funkcjonalne i świadomość zarówno zalet, jak i wad tego typu akumulatorów.
Główne zalety akumulatora niklowo-wodorkowego (NiMH) to:
- pojemność wyższa o 30-40% niż dla technologii NiCd,
- mniejsza podatność na „efekt pamięci” niż NiCd,
- zawartość niklu sprawia, że recykling jest opłacalny.
Wady akumulatora niklowo-wodorkowego to:
- wymaga kontroli rozładowania; głębokie rozładowanie skraca żywotność,
- wymaga złożonego algorytmu ładowania,
- źle znosi przeładowania; ładowanie podtrzymujące musi być precyzyjnie dopasowane do wymagań akumulatora,
- generuje znaczne ilości ciepła podczas szybkiego ładowania i rozładowania,
- wysokie samorozładowanie; istnieją dodatki chemiczne, które zmniejszają samorozładowanie kosztem pojemności.
Należy także pamiętać o tym, że tego typu akumulator powinien być przechowywany w chłodnym miejscu.
Karta katalogowa
NAPISZ DO AUTORA
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
