Heterodyna H1 stosowana jest w najważniejszej grupie asortymentu, tj. w odbiornikach RSU - Radiowych Sterownikach Uniwersalnych i odznacza się: większą odpornością na zakłócenia i znaczną czułością, co wpłynęło na poprawę zasięgów działania. Natomiast heterodyna H2 to dotychczasowy odbiornik superheterodynowy. Stanowi ona wyposażenie takich urządzeń jak OPC, RPW, IDO, WLC, RTS, które cechuje: podwojenie zasięgu oraz zwiększona odporność na zakłócenia. Heterodyna H3 to z kolei odmiana heterodyny H2, która powstała dla zastosowań bateryjnych. Jednocześnie zakończona została produkcja odbiornika superreakcyjnego - jego następcą jest odbiornik heterodynowy H1. W aktualnych instrukcjach urządzeń zlikwidowano zapis ostrzegający o konieczności zachowania odległości minimum 1 m między odbiornikami, co wynikało z cech wykorzystywanych dotychczas odbiorników superreakcyjnych. Aktualnie produkowane heterodynowe moduły odbiorcze takich obostrzeń nie uwzględniają.
Więcej informacji pod adresem: gorke.eu