Pierwszy, prototypowy egzemplarz wodorowej Toyoty Hilux zaprezentowano jeszcze podczas ubiegłorocznego września. Od tamtej pory powstało 9 następnych egzemplarzy - z czego 5 z nich przechodzi intensywne testy bezpieczeństwa, osiągów, funkcjonalności i niezawodności przede wszystkim w warunkach zbliżonych do codziennego użytkowania, a pozostałe 5 pełni rolę demonstracyjną dla zainteresowanych klientów lub mediów. Wszystkie prototypy Toyoty Hilux posiadają nadwozie w standardzie "półtorej kabiny", o wymiarach: 5,325×1,855×1,81 m, a ich prognozowany zasięg to prawie że 600 km - więcej niż można uzyskać po zastosowaniu bateryjnego napędu elektrycznego.
Dzięki niskiej masie wodoru, można utrzymać znaczącą ładowność oraz holować przyczepę o większej masie niż w przypadku innych bezemisyjnych napędów. Potrzebny do pracy napędu wodór składowany jest w 3 zbiornikach o pojemności 2,6 kg każdy (razem 7,8 kg). Zbiorniki te zostały zamocowane na ramie podwozia, a zestaw wodorowych ogniw paliwowych występuje nad przednią osią. Składa się on z 330 ogniw, w których znajduje zastosowanie stały polimer. Prototypowe egzemplarze Toyoty Hilux mają napędzaną tylną oś przy pomocy elektrycznego silnika elektrycznego o mocy 134 kW (182 KM) oraz momencie obrotowym 300 Nm.
W trakcie jazdy wodorowe ogniwa paliwowe nie emitują spalin, a jedyne co powstaje, to woda czy też dokładniej para wodna. Generowana przez wodorowe ogniwa paliwowe energia dosyć łatwo magazynowana jest w baterii litowo-jonowej (Li-Ion), którą umieszczona jest z tyłu, pod przestrzenią ładunkową oraz nad zbiornikami z wodorem. Dzięki temu utrzymano adekwatną przestronność kabiny, która jest nieodłącznym atutem wszystkich prototypów Toyoty Hilux.
Więcej informacji pod adresem: toyotanews.eu