- Dwustronna płytka drukowana 126 mm×63 mm.
- Mikrokontroler ATmega162.
- Interfejs użytkownika złożony z 2 przycisków i enkodera.
- Komunikaty wyświetlane na LCD 2 linie × 16 znaków.
- Możliwość programowej emulacji 1-Wire za pomocą UART.
- Możliwość pracy funkcji centralki zamka, alarmu, czytnika sensorów 1-Wire itp.
- Programowanie za pomocą programatora szeregowego.
Dane i zasilanie w trybie pasożytniczym są przesyłane za pomocą pojedynczej linii. W takiej sytuacji każdy projektujący układy elektroniczne domyśla się, że podczas transmisji bitu linia interfejsu nie może być zbyt długo wyzerowana, ponieważ dołączony do niej układ uzna, że wyłączono zasilanie i nastąpi jego restart, co będzie równoznaczne ze wznowieniem pracy układu. Dlatego też, pomimo nieskomplikowanej zasady działania, czas trwania bitu musi być ściśle określony. Jest to powodem, dla którego tworząc aplikację komunikującą się z otoczeniem przez 1-Wire, trzeba dobrze przemyśleć system przerwań, tak aby nie być w konflikcie z wymaganiami czasowymi transmisji. W praktyce zwykle na czas transmisji 1-Wire wyłącza się przerwania.
Programowa realizacja obsługi transmisji 1-Wire nie jest trudna, jednak wymaga używania timerów w celu odmierzania czasu i zwykle na czas obsługi transmisji angażuje CPU przez powstrzymywanie go od realizacji innych zadań. Gdyby tak udało się użyć interfejsu sprzętowego, zwolniłoby to nas od myślenia o zależnościach czasowych i uprościło oprogramowanie, ponieważ nadawaniem i odbiorem danych zająłby się sprzęt. Jak wspomniano we wstępie, można użyć układów DS2480 lub DS2482, ale podwyższają one koszt gotowego urządzenia i zajmują cenne miejsce na płytce. W nocie aplikacyjnej Microchipa AN187 opisano sposób użycia USART-a do obsługi transmisji 1-Wire. Od strony sprzętowej wymaga on zastosowania jednego lub dwóch tranzystorów MOS (bipolarnych z rezystorami) lub jednej bramki 74xx07, np. 741G07 w miniaturowej obudowie SOT23-5. Wypróbowałem też rozwiązanie z diodą Schottky.