Konstrukcja jest prosta i jednocześnie tania dzięki dostępności układów scalonych kodera i dekodera, a także sparowanych ze sobą części w.cz. nadajnika i odbiornika. Konstrukcja dzwonka podąża za powszechną modą i tendencją aby wszystko było „bez drutu” i „bez kabla” (wireless i cordless), a w ten trend wpisują się także akumulatorowe elektronarzędzia, a od pewnego czasu również szeroko rozumiana elektromobilność.
Budowa układu i jego działanie
Z istoty dzwonka bezprzewodowego wynika, że układ składa się z dwóch oddzielnych części. System pracuje w paśmie 433 MHz wykorzystując gotowe moduły po stronie nadawczej jak i odbiorczej.
Konstrukcja nadajnika
W nadajniku wykorzystano specjalizowany układ scalony kodera (co zapewni, że nasz dzwonek nie zadzwoni do sąsiada – przypis red.). Switch włączający dzwonek ulokowany jest na linii zasilania, co jest rozsądne z uwagi na oszczędność energii w nadajniku.
Enkoderem jest popularny układ scalony Holtek-a HT12E (IC1). Drugim istotnym podzespołem jest nadajnik RF 433 MHz, a ponadto jest tu jedynie kilka drobnych dyskretnych elementów. HT12E koduje sygnał z wykorzystaniem linii adresowych i danych. Wyboru adresu dokonuje się poprzez przypisanie dedykowanym liniom stanu niskiego lub wysokiego. Tutaj, wszystkie linie A0 do A7 połączone są z potencjałem masy. Sparowanie nadajnika z odbiornikiem polega na wyborze tego samego adresu i danych. Chwilowe zwarcie styków S1 skutkuje sekwencją danych na linii Dout (pin 17). Linia ta podłączona jest na wejście Data TX1. Moduł ten moduluje nośną 433 MHz, która dociera do odbiornika.
Konstrukcja odbiornika
Tutaj wyróżniamy odbiornik w.cz., dekoder oraz obwód wykonawczy, którym jest dioda LED i buzzer lub głośniejszy dzwonek.