Niezależnie od użytkowania starego Radmora, od pewnego czasu eksperymentowałem z programowaniem modułu SparkFun BOB-11083 „FM Tuner Basic Breakout”, bazującego na układzie scalonym Si4703. Pomyślałem, aby zastosować ten moduł w moim odbiorniku.
Wielu audiofilów uważa odbiorniki Radmora za urządzenia kultowe i wszelkie przeróbki oraz usprawnienia mogą być przez nich odbierane jak profanacja klasyki. Jednak po przeanalizowaniu schematów doszedłem do wniosku, że modyfikacja elektroniki nie wymaga praktycznie żadnych drastycznych zmian, a przeróbka jest w pełni odwracalna. Wszystko, co niezbędne, sprowadzić się może do wymiany oryginalnej, analogowej płytki PSD na nową, z głowicą Si4703. Zastosowanie kilku dodatkowych układów umożliwiło również użycie przełączników sensorowych z modułu PPDB do wyboru wcześniej zaprogramowanych 8 stacji. Postanowiłem w miejsce wychyłowego wskaźnika wybranej częstotliwości zastosować jako dodatkowy gadżet wyświetlacz LCD. Całość sterowana jest za pomocą mikrokontrolera PIC16F876A, a do komunikacji z tunerem można zamiennie zastosować interfejs USB(UART) i terminal szeregowy albo Bluetooth oraz smartfon.
Zasilanie elektroniki pochodzi z zasilacza odbiornika. Gotowy moduł przetwornicy MP1584 zamienia napięcie +18 V na +5 V do obsługi mikroprocesora oraz regulatora 3,3 V, niezbędnego z kolei do zasilania układu Si4703 i wzmacniacza operacyjnego. Mając w zapasie większą liczbę 5-woltowych mikroprocesorów PIC w obudowach DIL, nie zdecydowałem się na całkowite przejście na zasilanie 3,3 V i montaż SMD. Moduł Si4703 skonfigurowany jest do domyślnej komunikacji za pomocą interfejsu I²C i toleruje jedynie sygnały 3,3 V. Translację 5 V <–> 3,3 V dwukierunkowego sygnału SDIO realizuje tranzystor 2N700 oraz rezystory R10 i R11. Wejścia RST i SCLK układu Si4703 sterowane są za pomocą dzielników R13/R14 i R12/R15. Sygnały wyjściowe lewego oraz prawego kanału audio doprowadzone zostały do wzmacniaczy operacyjnych U2A i U2B o wzmocnieniu ustawionym na 3, które zapewnia poziom ok. 300 mV sygnału niezbędnego w kolejnych blokach odbiornika.
Oprogramowanie układu Si4703 bazuje na materiałach dostępnych na stronach Sparkfun [1]. Zgodnie z notą aplikacyjną antenę stanowi ok. 50-centymetrowy odcinek przewodu montażowego, wyprowadzonego na zewnątrz obudowy radia.
Charakterystyczną cechą odbiorników Radmor 5100 jest blok 8 przełączników dotykowych, znajdujących się na płytce PPDB i umożliwiających wybór ustawionych potencjometrami częstotliwości odbieranych stacji. Sensory sterowane są za pomocą układów SAS660 i SAS667. Po wybraniu przełącznika na jednym z wyjść (3, 4, 5 lub 6) ww. układów pojawia się napięcie ok. 35 V, a na pozostałych panuje napięcie 0 V. Całość działa więc jak typowy dekoder 1 z 8. Po zastosowaniu rezystancyjnych dzielników napięć sprowadzających sygnały do poziomów TTL i przejściu przez bufor 74HCT244 (U4) informacja o numerze wybranej stacji przesyłana jest – przez PORTB – do sterującego mikrokontrolera. Sygnały z modułu PPDB doprowadzone zostały do bufora U4 za pomocą ok. 20-centymetrowego odcinka kabla wstęgowego, przylutowanego bezpośrednio do odsłoniętych końcówek kołków na gnieździe modułu. Dołączony do płytki PPDB kabel wstęgowy nie zmienia działania modułu, a ustawienia potencjometrów strojących stają się nieistotne.
Oryginalny wychyłowy wskaźnik częstotliwości odbieranej stacji wyskalowany jest w starym nieużywanym już zakresie. Postanowiłem więc zastąpić go niewielkim wyświetlaczem LCD 1,3” ze zintegrowanym sterownikiem SH1106 [2]. Aby wyświetlacz można było umieścić w miejscu oryginalnego wskaźnika, na drukarce 3D wydrukowałem uchwyt i pasujący do otworów w chasis obudowy Radmora. Po ułożeniu w nim wyświetlacza i umieszczeniu na jego przedniej części zielonej osłony – charakterystycznej dla wskaźników Varia – całość idealnie pasuje do płyty czołowej radioodbiornika.
Sterowanie wyświetlaczem LCD bazuje na przykładach kodu z not aplikacyjnych Waveshare.