Zaloguj się
Wszystkie
15 kwietnia 2024
219
Fuzz klasyczny dorównuje popularnością swojemu poprzednikowi, ale jego brzmienie jest ostrzejsze. Duży wpływ na brzmienie tego efektu ma pasmo sygnału wejściowego dlatego dla jego modyfikacji zastosowano regulowany filtr górnoprzepustowy II rzędu. W zaprezentowanym rozwiązaniu i w torze dźwiękowym, bezpośrednio przed samym fuzzem zastosowano filtr górnoprzepustowy drugiego stopnia. Natomiast po przetworzeniu sygnału przez algorytm efektu następuje filtracja niskich częstotliwości. Zastosowanie filtru dolnoprzepustowego ma na celu złagodzenie brzmienia lub jego przytłumienie. Ponadto w projekcie dostępne są 4 rodzaje efektu fuzz, które wprowadzają zarówno zniekształcenia o naturalnym brzmieniu, jak i dość nietypowe efekty akustyczne. Do zamiany sygnału analogowego na cyfrowy oraz konwersji w przeciwną stronę – podobnie jak w poprzednich rozwiązaniach – stosowany jest 16-bitowy kodek, znajdujący się na płytce modułu. Do sterowania parametrami urządzenia służą przyciski umieszczone na płytce oraz graficzny wyświetlacz monochromatyczny o rozdzielczości 128×64 px.
Koncepcja urządzenia
Działanie urządzenia jest dość proste. Sygnał akustyczny, zmieniony na postać cyfrową, jest filtrowany przez FGP o regulowanej częstotliwości granicznej, a następnie wprowadzane są zniekształcenia. Do wyboru mamy cztery rodzaje zniekształceń:
- Fuzz klasyczny – polega na silnym wzmocnieniu sygnału, a następnie ograniczeniu jego wartości.
- Fuzz o stałych zniekształceniach – w tym przypadku sygnał ulega nieznacznemu wzmocnieniu, a amplituda jest ograniczana na poziomie jego wartości wejściowej (zasada wprowadzania zniekształceń jest taka sama, jak w poprzednim rozwiązaniu).
- Efekt polegający na tym, że z sygnału odcinana jest dolna część (pomiędzy zerem a ustalonym poziomem).
- Efekt polegający na zwiększaniu wzmocnienia powyżej określonej wartości amplitudy sygnału; wywołuje wrażenie dźwiękowe podobne do pękania.
Zasada działania układów wprowadzających zniekształcenia
Działanie pierwszego typu efektu distrotion opiera się na dużym wzmocnieniu sygnału akustycznego, które jest regulowane, a następnie na ograniczeniu jego wartości.
W drugim rodzaju efektu wprowadzane zniekształcenia mają tę samą wartość, niezależną od amplitudy. W układzie tym wykonujemy pomiar wartości sygnału, a następnie ograniczamy ją, w zależności od zmierzonej amplitudy.
Trzeci typ układu wprowadzający zniekształcenia odcina od sygnału jego dolną wartość. Tu też mierzymy wartość sygnału, a układ ograniczający jest od niej zależny.
W ostatnim z opisywanych rodzajów układu zniekształcającego poziom sygnału jest mierzony i porównywany z jego wartością chwilową. Jeśli amplituda przekroczy pewną wartość (proporcjonalną do zmierzonego poziomu), zmianie ulega wartość wzmocnienia.
Jak już wspomniałem we wstępie do niniejszego artykułu, układ zniekształcający poprzedza filtr górnoprzepustowy. Bloki Z–1 symbolizują rejestry pamiętające. Układ działa poprzez analogię do zwykłego układu RC. W algorytmie wykorzystujemy zasadę, że napięcie (Uc) na kondensatorze o pojemności (C) jest całką płynącego przezeń prądu (ic). Natomiast wartość tego prądu zależy – jak wiemy z prawa Ohma – od spadku napięcia na rezystorze oraz jego wartości (R). Wartość napięcia na rezystorze stanowi różnicę napięcia wejściowego (Uwe) i wartości napięcia na kondensatorze (Uc).
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
