Dla osiągnięcia tego celu wykorzystano oscylator kwarcowy z czterokrotnym powieleniem częstotliwości kwarcu. Moc wyjściowa na poziomie 40 mW pozwala na zasięg nadajnika do 100 m, w którym to obszarze możesz odbierać sygnał RF modulowany sygnałem fonii twojego głosu lub ulubionej muzyki.
Wykorzystano tu małej mocy wzmacniacz fonii, układ scalony LM386 (IC1) oraz kilka dyskretnych popularnych tranzystorów. T1 i T2 typu 2N3904 oraz T3 – 2N3866. Ponadto w układzie wykorzystano diodę prostowniczą 1N4007 (D1) oraz małej mocy popularną 1N4148 (D2), a także niewiele typowych biernych elementów dyskretnych. Kluczowym elementem jest kwarc o znamionowej częstotliwości 24 MHz, zaś ewenementem jest, iż wykorzystano tu dwa takie kwarce (XTAL1 I XTAL2).
Oscylator stabilizowany kwarcem pracuje w konfiguracji generatora Colpittsa. Elementem aktywnym (wzmacniaczem) jest tu tranzystor npn T1. Rezystory R4, R5 i R6 ustalają punkt pracy na charakterystyce prądowo-napięciowej tranzystora, zaś kondensatory C6, C7 i C8 są elementami dzielnika pojemnościowego odpowiedzialnymi za wzbudzenie oscylacji generatora Colpittsa. Tranzystor T2 jest wzmacniaczem buforem między generatorem stabilizowanym kwarcem, a obwodem rezonansowym LC dostrojonym w pobliże czwartej harmonicznej kwarcu. T2 pracuje w obszarze nieliniowej części charakterystyki, co skutkuje dużą zawartością harmonicznych w węźle jego kolektora. Układ zaprojektowany jest tak, że uprzywilejowana jest czwarta harmoniczna i ta podlega wzmocnieniu. W ten sposób uzyskano powielenie częstotliwości przez jej czterokrotne wymnożenie. Nie cierpi na tym stabilność częstotliwości, która jest nadal dyktowana kwarcem.