Zaloguj się
Wszystkie
10 stycznia 2023
379
- Przeznaczony do współpracy z gitarą elektryczną, innymi instrumentami strunowymi lub instrumentami klawiszowymi.
- Zasada działania polega na odtwarzaniu z opóźnieniem zapamiętanych próbek dźwięku.
- Nieskomplikowana konstrukcja – jednostronna płytka drukowana.
- Napięcie zasilające 9…12 V DC/ ok. 40 mA.
- Impedancja wejściowa 1 MΩ, impedancja wyjściowa 47 kΩ.
- Regulatory: wzmocnienie, sprzężenie zwrotne, siła efektu, czas opóźnienia (30…500 ms).
- Przełącznik nożny „true bypass”.
Stopień wejściowy wykonano na jednym z dwóch wzmacniaczy operacyjnych mieszczących się w układzie TL072 oraz rezystorach R1, R2, R3, R4 i kondensatorach C1, C2. Zadaniem tego stopnia jest dopasowanie sygnału wejściowego do stopnia wykonawczego. Obwody wejściowe pracują jako wzmacniacz o wzmocnieniu równym „1”, który odwraca sygnał w fazie.
Sygnał wyjściowy z tego stopnia jest rozdzielony na dwa bloki: cyfrową linię opóźniającą PT2399 oraz sumator sygnałów – opóźnionego i wejściowego.
Stopień wejściowy układu PT2399 zawiera filtr dolnoprzepustowy, który zrealizowano z użyciem kondensatorów C7, C8, C9, C10 i rezystorów R9, R10, R11, R12. Wyjście filtru jest dołączone do wyprowadzeń 15 i 16 układu PT2399. Nóżka 16 jest wejściem, a nóżka 15 wyjściem filtru dolnoprzepustowego. Jego zadaniem jest ograniczenie pasma przenoszenia. W standardowej, „katalogowej” aplikacji układu pasmo sygnału wejściowego sięga 16 kHz, jednak w moim projekcie ograniczyłem je do ok. 10 kHz. To ograniczenie jest zamierzone i ma na celu zmniejszenia zniekształceń w zakresie górnych częstotliwości przy maksymalnym opóźnieniu sygnału (500 ms), przy którym to przetwornik układ PT 2399 nie funkcjonuje zbyt dobrze.
Standardowa aplikacja układu pozwala na wprowadzenie opóźnienia maksymalnego rzędu 300 ms w paśmie do 16 kHz, ale – jak to w elektronice – coś dzieje się kosztem czegoś i aby uzyskać dłuższy czas opóźnienia zdecydowałem się przekonstruować filtry wejściowy oraz wyjściowy, ograniczając pasmo przenoszenia „od góry”. Ograniczenie pasma nieco pogorszyło jakość sygnału opóźnionego, ale brzmienie zbliżyło się do „klasycznych”, firmowych, analogowych linii opóźniających o podobnych parametrach.
Dalej, sygnał po przejściu przez filtr trafia na przetwornik A/C, który przetwarza sygnał analogowy na cyfrowy i zapisuje go w pamięci RAM o pojemności 44 kB. Pamięć funkcjonuje jak bufor kołowy. Oczywiście, jej zawartość raczej nie jest przesuwana, ale buforowanie jest realizowane za pomocą wskaźników adresowych. Odczytanie próbki z pamięci i jej przesłanie do przetwornika C/A w celu zamiany na sygnał analogowy jest opóźniane o czas wynikający z pojemności pamięci oraz częstotliwości próbkowania.
Jako efekt uboczny przetwarzania C/A na analogowy sygnał wyjściowy zostaje nałożona częstotliwość przebiegu taktującego, którego nie chcemy w naszym opóźnionym sygnale audio. Z tego powodu do wyjścia układu opóźniającego (nóżki 13 i 14) dołączono filtr dolnoprzepustowy ograniczający pasmo do około 3 kHz. Zbudowany go z użyciem kondensatorów C12, C13, C14, C15 oraz rezystorów R14, R15, R16, R17.
Za pasmo odpowiadają też kondensatory C25 i C26 – im większa jest ich pojemność, tym barwa sygnału opóźnionego staje się bardziej matowa. Z reguły zakres tych pojemności mieści się w przedziale 10…220 nF. W tym projekcie zastosowano kondensatory o pojemności 150 nF. Jest to wartość optymalna, wyznaczona eksperymentalnie dla instrumentów strunowych i klawiszowych.
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
