W dzisiejszym świecie, w nowoczesnych urządzeniach coraz powszechniejsze są duże 32-bitowe mikrokontrolery (MCU) i mikroprocesory (MPU) na których działają systemy operacyjne czasu rzeczywistego (RTOS). Jednak pojedynczy duży mikrokontroler obsługujący złożoną aplikację może mieć niewystarczające zasoby do realizowania małych zadań, które nie są złożone, ale wymagają zachowania odpowiedniego harmonogramu czasowego. Rozbudowanie systemu o mniejsze układy, takie jak 8- i 16-bitowe MCU, może być idealnym rozwiązaniem – wyręczą one duży 32-bitowy mikrokontroler ze specyficznych zadań a jednocześnie w ten sposób napędzane są innowacje i rozwój w całym spektrum mikrokontrolerów od 8-bitowych do 32-bitowych.
Wiele zadań jest łatwiej wykonać, jeśli niektóre z tych zadań rozdzielimy na podprocesory, które obsługują tylko 1 lub 2 z tych zadań i wymagają przy tym niewielkiego nadzoru. To zwalnia zasoby procesora głównego i zmniejsza złożoność oprogramowania, jednocześnie poprawiając wydajność i czas realizacji. Na przykład, do utworzenia ekspandera we/wy można użyć 8-bitowego MCU. Ekspandery I/O nie są skomplikowanymi urządzeniami, ale zużywają dużo czasu procesora ze względu na częstą obsługę przerwań. Używając odpowiedniego MCU do tego zadania, większe urządzenie może zmniejszyć użycie linii we/wy i przerwań, które musi obsłużyć.
Dodatkowo zestaw funkcji ekspandera we/wy jest ustawiany w oprogramowaniu, co pozwala na jego specyficzne dostosowanie i dostrojenie do aplikacji. Największą zaletą tworzenia ekspandera we/wy przy użyciu 8-bitowego MCU jest jego elastyczność. Zestaw funkcji ekspandera we/wy typu ASIC (specjalizowany układ scalony – Application-Specific Integrated Circuit) jest zdefiniowany na stałe w układzie, podczas gdy mikrokontroler definiuje swoje zachowanie na podstawie wykonywanego oprogramowania. Ta elastyczność umożliwia nawet dynamiczne dostosowanie konfiguracji do potrzeb aplikacji końcowej.